چه خوش گفت خسرو شکیبایی

کاش میشد آدمی 

گاهی 

فقط گاهی ... 

به اندازه نیازش بمیرد ،

بعد بلند شود

آهسته آهسته

خاکهایش را بتکاند ... ! 

اگر دلش خواست ،

برگردد به زندگی 

دلش نخواست بخوابد تا ابد ...

پ . ن : 

My God sometimes just take a look